"Η μεγάλη, νοσταλγική επιστροφή"

"Ο Λουφτού Καραντάγ είναι 96 ετών, γεννηθείς το 1914 στα Γιάννινα. Τουρκογιαννιώτης βέρος. Έφυγε από τα Γιάννινα μαζί με χιλιάδες άλλους Τουρκογιαννιώτες στην ηλικία των 10 ετών, κατά την εφαρμογή της Συνθήκης της Λοζάννης για την ανταλλαγή πληθυσμών, που άρχισε να εφαρμόζεται και στα Γιάννινα το 1923 και ολοκληρώθηκε περί τα 1925.Ο Λουφτού εξακολουθεί να μιλά πολύ καλά την ελληνική γλώσσα και μάλιστα με την γιαννιώτικη προφορά και τα γλωσσικά ιδιώματα της εποχής του. Λίγο πριν κλείσει έναν αιώνα ζωής ο Λουφτού, ο...

γηραιότερος επιζών Τουρκογιαννιώτης που μετακινήθηκε στην Τουρκία από τα Γιάννινα μαζί με την οικογένειά του, θα βρεθεί και πάλι στην πόλη, όπου γεννήθηκε!Στις 18 Ιουνίου μία ομάδα απογόνων ανταλλαγέντων από διάφορες περιοχές της χώρας, μεταξύ αυτών και ο Λουφτού θα βρίσκονται στα Γιάννινα, στα πλαίσια της εκδρομής που πραγματοποιεί το Ίδρυμα Αποδήμων Λοζάννης (LMV) που ιδρύθηκε το 2000 στην Κωνσταντινούπολη από μετανάστες, που βρέθηκαν στην Τουρκία και άρχισαν να οργανώνονται και να αναζητούν επαφές με την πατρίδα τους και τα προγονικά τους εδάφη.Έκτοτε έχουν γίνει κάπoιες σποραδικές επισκέψεις σε διάφορα μέρη της Ελλάδας από όπου οι ίδιοι ή οι πρόγονοί τους έφυγαν για την Τουρκία στα πλαίσια της ανταλλαγής, όμως η φετινή επίσκεψη θα είναι πιο οργανωμένη.Οι επισκέπτες από την Τουρκία θα ξεκινήσουν από τη Θεσσαλονίκη την περιοδεία στα προγονικά τους εδάφη, θα ακολουθήσουν η Έδεσσα, τα Γιαννιτσά, η Καστοριά και τελικός προορισμός θα είναι τα Γιάννινα.Όπως περιγράφεται και στο πρόγραμμα της επίσκεψης πρώτος σταθμός θα είναι το Δημοτικό Μουσείο (Τζαμί Ασλάν Πασά), δεύτερος ο τάφος του Αλή Πασά και το Βυζαντινό Μουσείο στην Ακρόπολη του Κάστρου, ενώ θα γίνει και περιήγηση στο Κάστρο.

Επικεφαλής ένας απόγονος του Εσάτ Πασά!
Πρωταγωνιστικό ρόλο όχι μόνο στην εκδρομή, αλλά και γενικότερα στην σύσταση του Ιδρύματος και στην προσπάθεια επαναπροσέγγισης των σχέσεων των δύο πλευρών κατέχει ο Μπουλέντ Κοτσάμεμι, Τουρκογιαννιώτης κι αυτός, απόγονος του Εσάτ Πασά, που παρέδωσε την πόλη στον διάδοχο Κωνσταντίνο στην απελευθέρωση της το 1913.Ο Μπουλέντ ζει και εργάζεται στην Κωνσταντινούπολη, αλλά δεν ξεχνά την καταγωγή του. Μάλιστα είναι ο δημιουργός ενός blog στο Ίντερνετ, με τίτλο το Yanya/Ioannina/Jannina στη διεύθυνση http://yanyafbk.blogspot.com/, όπου μιλά με νοσταλγία και θαυμασμό γα τη γη των προγόνων του, την οποία αισθάνεται και σαν την ιδιαίτερή του πατρίδα.Όπως αναφέρει σχετικά ο ίδιος στο blog του, αυτό δημιουργήθηκε για να φέρει σε επαφή τους Γιαννιώτες με τους Τουρκογιαννιώτες και να επιτευχθεί και η ανταλλαγή επισκέψεων και αναμνήσεων. «Οι επισκέψεις μας ενδυναμώνουν τους δεσμούς φιλίας και αγάπης των δύο λαών. Αυτή η επαναπροσέγγιση των μεταναστών και των δύο χωρών είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να γίνει για τους δύο λαούς», σημειώνει στο blog ο Μπουλέντ.Στην ίδια ηλεκτρονική διεύθυνση αναφέρεται ακόμη, πως ο Μπουλέντ γνωρίζει πολλά πράγματα για τα σημερινά Γιάννινα, ενημερώνεται από το Ίντερνετ για διάφορα ζητήματα της πόλης, ενώ δηλώνει και οπαδός του ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ!Η πιο χαρακτηριστική πάντως «σφραγίδα» του Μπουλέντ για τη σχέση του με την ιδιαίτερη πατρίδα του και τον τόπο καταγωγής του, είναι το βιβλίο που ο ίδιος έχει γράψει με τίτλο "Yanya'nın Gözyaşları" (Δάκρυα των Γιαννίνων).Παραθέτει ακόμη αναλυτικά και βιογραφίες Τουρκογιαννιωτών, που έμειναν στην ιστορία της πόλης, διατελέσαντες στον Τουρκικό Στρατό ή στη Διοίκηση, όπως ο πρώτος δήμαρχος της πόλης μετά την απελευθέρωση που ήταν ο Γιαγιά Μπέης. Οι Τουρκογιαννιώτες που παραμένουν εν ζωή, αλλά και οι απόγονοί τους, που διατηρούν τη φλόγα της ελληνικότητας στην ψυχή τους, είναι ένα ακόμη παράδειγμα της πολυπολιτισμικότητας των Ιωαννίνων, μίας πόλης με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, που χάθηκαν όμως είτε την περίοδο της ανταλλαγής του πληθυσμού, ως εφαρμογή της Συνθήκης της Λοζάννης είτε αργότερα κατά την περίοδο της γερμανικής Κατοχής, με τον εκτοπισμό της Εβραϊκής Κοινότητας των Ιωαννίνων.

Ποιοι ήταν
οι Τουρκογιαννιώτες
H πλειονότητα των Χριστιανών Ρωμιών κατά τη διάρκεια της οθωμανικής κυριαρχίας της Ελλάδας, παραμένει αποστασιοποιημένη ως προς τους Μουσουλμάνους αφέντες τους. Επιπλέον, σταδιακά σταματάει ο εκτουρκισμός των λαών της Ρωμανίας. Οι συνήθεις εξισλαμισμοί δεν καταλήγουν πλέον απαραίτητα και σε εκτουρκισμό. Έτσι σε περιοχές του Ελληνισμού όπως η Ήπειρος, θα δημιουργηθούν ακμαίες κοινότητες Μουσουλμάνων Ρωμιών που όμως επωμίζονται το έργο της καταδυνάστευσης των Χριστιανών στις περιοχές τους.Έτσι θα εμφανιστούν οι Τουρκοπόντιοι και οι Τουρκογιαννιώτες, ενώ ελληνόφωνοι Μουσουλμάνοι απόγονοί τους, διαβιούν ακόμα και σήμερα εξ ολοκλήρου εντός της κεμαλικής Τουρκίας.Τα Γιάννινα έμειναν σχεδόν πέντε αιώνες υπό τον τουρκικό ζυγό από το 1430 έως το 1913, διάστημα που ήταν αρκετά μεγάλο για να αλλάξει η ελληνική συνείδηση των κατοίκων τους, η δομή της κοινωνίας και φυσικά οι θρησκευτικές τους πεποιθήσεις.Aντίθετα, οι Tούρκοι ήταν εκείνοι που αφομοιώθηκαν - σε μεγάλο βαθμό - και αποδέχτηκαν τη νέα πραγματικότητα.Ο χριστιανικός πληθυσμός των Ιωαννίνων υπερτερούσε πάντα του αντίστοιχου αριθμού των κατακτητών. Με το πέρασμα του χρόνου, δημιουργήθηκε ένας καινούργιος τύπος μουσουλμάνου οι Τουρκογιαννιώτες.Γεννημένοι στα Γιάννενα, στο Kάστρο οι περισσότεροι, έζησαν αρμονικά με τους Έλληνες. Πολλοί από αυτούς ήταν γόνοι μικτών γάμων, είχαν μητρική γλώσσα την ελληνική, που ήταν μέχρι το 1869 και η επίσημη κρατική, είχαν αποφοιτήσει από ελληνικά σχολεία και διέθεταν ανεξίθρησκη συνείδηση.

Ζωντανή σε ελάχιστους
η εθνική μνήμη
Το πέρασμα του χρόνου και οι μέθοδοι αφομοίωσης που συστηματικά αξιοποιήθηκαν, με πιο πρόσφατο τον κεμαλισμό, μπορεί να αλλοίωσαν, όμως δεν εξαφάνισαν την εθνική τους μνήμη.Δυστυχώς, οι απόγονοι των περισσοτέρων από αυτούς λογικά και απόλυτα φυσιολογικά, έχουν απολέσει την ελληνικότητά τους, κυρίως μέσω ενσωμάτωσης στο μετά Κεμάλ τουρκικό έθνος. Γνωστή εξαίρεση αποτελούν, προς το παρόν, οι εκτός Τουρκίας Μουσουλμάνοι Κρητικοί (Κιριτλήδες), που αφθονούν σε Δωδεκάνησα, Λιβύη, Αίγυπτο, Λίβανο, αλλά και στη Συρία, όπου επιβιώνουν σε θύλακα με επίκεντρο χωριό ονόματι Χαμιντιέ, παραδόξως προς τιμήν του γενοκτόνου Οθωμανού σουλτάνου Αμπντούλ Χαμίντ Β, που τους εγκατέστησε εκεί.Ίσως, οι Τουρκογιαννιώτες να αποτελέσουν μία ακόμη φωτεινή και ευχάριστη αν μη τι άλλο, εξαίρεση.

ΠΗΓΗ: '' ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ "
ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ ΣΤΟ: http://troktiko.blogspot.com

ΑΡΧΑΙΟ ΘΕΑΤΡΟ ΔΩΔΩΝΗΣ

Το θέατρο της Δωδώνης είναι από τα μεγαλύτερα και καλύτερα σωζόμενα αρχαία ελληνικά θέατρα, με χωρητικότητα περίπου 18.000 ατόμων. Αποτελούσε αναπόσπαστο τμήμα του ιερού της Δωδώνης και για τον επισκέπτη, που έφθανε από το νότο, ήταν το εμφανέστερο μνημείο, που δέσποζε στο χώρο με τις καμπύλες επιφάνειες και τους επιβλητικούς αναλημματικούς τοίχους του. Κατασκευάσθηκε τον 3ο π.Χ. αιώνα, στο πλαίσιο του φιλόδοξου οικοδομικού προγράμματος που πραγματοποίησε ο Πύρρος, βασιλιάς της Ηπείρου, προκειμένου να αναμορφώσει το πανελλήνιο ιερό και να του δώσει μνημειακό χαρακτήρα.

Το τεράστιο κοίλο του θεάτρου διαμορφώθηκε σε φυσική κοιλότητα στους πρόποδες του όρους Τόμαρος. Επειδή ήταν μεγαλύτερο σε διαστάσεις, δημιουργήθηκε επίχωση, την οποία συγκρατούσαν αναλημματικοί τοίχοι, κτισμένοι κατά το ισοδομικό σύστημα και ενισχυμένοι με έξι πύργους, που προσδίδουν στην πρόσοψη του θεάτρου μνημειακό χαρακτήρα. Οι δύο πλησιέστεροι προς την ορχήστρα πύργοι ήταν μεγαλύτεροι από τους άλλους, καθώς χρησίμευαν και ως κλίμακες για την άνοδο των θεατών στο άνω διάζωμα. Το κοίλο χωριζόταν με τέσσερις οριζόντιους διαδρόμους σε τρία τμήματα (19 σειρές εδωλίων το κάτω, 15 το μεσαίο και 21 το επάνω) και με δέκα κλίμακες σε εννέα κερκίδες. Η κατώτερη σειρά εδωλίων ήταν η λεγόμενη προεδρία, είχε λίθινα καθίσματα και προοριζόταν για τα επίσημα ή τιμώμενα πρόσωπα. Η πρόσβαση των θεατών στο κοίλο γινόταν με μεγάλες κλίμακες, που ξεκινούσαν από τις παρόδους, και η αποχώρησή τους από πλατιά έξοδο στην κορυφή της κεντρικής κερκίδας. Η ορχήστρα δεν αποτελούσε ολόκληρο κύκλο και είχε διάμετρο 18,70 μ. Στο κέντρο της ένας λαξευμένος βράχος αποτελούσε τη βάση του βωμού του Διονύσου, της θυμέλης. Η σκηνή του θεάτρου ήταν διώροφο, ορθογώνιο κτήριο με ισοδομική τοιχοποιία και διαστάσεις 31,20 x 9,10 μ. Στις άκρες του υπήρχαν δύο τετράγωνες αίθουσες, τα παρασκήνια, και μεταξύ αυτών τέσσερις πεσσοί. Στη νότια και βόρεια πλευρά της σκηνής διαμορφώθηκαν δωρικές στοές, οι οποίες περιέβαλλαν το δρόμο που οδηγούσε προς το ιερό, ενώ στο ανατολικό και δυτικό άκρο υπήρχαν οι πάροδοι, από τις οποίες εισέρχονταν οι θεατές και οι ηθοποιοί στην ορχήστρα.


Μετά την καταστροφή του ιερού της Δωδώνης από τους Αιτωλούς, το 219 π.Χ., το θέατρο, όπως και τα άλλα οικοδομήματα του ιερού, επανακατασκευάσθηκαν. Τότε το προσκήνιο έγινε λίθινο και μπροστά από τα παρασκήνια προστέθηκαν δύο μικρότερα δωμάτια, στην εξωτερική πλευρά των οποίων κτίσθηκαν δύο μνημειακά πρόπυλα με ιωνικούς ημικίονες. Με τη μορφή αυτή διατηρήθηκε το θέατρο ως το 167 π.Χ., όταν πλέον η Μακεδονία και η Ήπειρος καταλήφθηκαν από τους Ρωμαίους (Αιμίλιος Παύλος) και το ιερό καταστράφηκε πάλι. Η σκηνή του θεάτρου πυρπολήθηκε, όπως δείχνουν ίχνη φωτιάς, που διαπιστώθηκαν κατά τις ανασκαφές, και ανοικοδομήθηκε με την ανασύσταση του Κοινού των Ηπειρωτών το 148 π.Χ. Στη θέση των κιόνων, που βρίσκονταν μεταξύ των παρασκηνίων, κτίσθηκαν πλέον τοίχοι με ασβέστη και λιθάρια. Η κανονική μορφή του θεάτρου, όμως, δεν διατηρήθηκε για πολύ, αφού στα χρόνια του Αυγούστου, τον 1ο αι. π.Χ., το μνημείο διαμορφώθηκε σε αρένα. Αφαιρέθηκαν οι πρώτες σειρές εδωλίων και κτίστηκε ένας τοίχος ύψους 2,80 μ. για την προστασία των θεατών από τα άγρια ζώα, ενώ η ορχήστρα και η σκηνή καλύφθηκαν με επιχώσεις ύψους 0,50 μ. Η αρένα έφθανε μέχρι τη σκηνή και είχε ωοειδές σχήμα. Σε δύο τριγωνικά δωμάτια, που σχηματίσθηκαν από τον τοίχο προστασίας και τον τοίχο της σκηνής, φυλάσσονταν τα άγρια ζώα. Το θέατρο διατηρήθηκε με αυτή τη μορφή έως τα τέλη του 4ου αι. μ.Χ., οπότε και σταμάτησε να λειτουργεί.


Το μνημείο ανασκάφηκε αρχικά από τον αρχαιολόγο Κ. Καραπάνο, το 1875-1878. Αργότερα, ερεύνησαν το χώρο ο καθηγητής αρχαιολογίας Δ. Ευαγγελίδης με τον Σ. Δάκαρη (1929-1932), οι οποίοι συνέχισαν την ανασκαφική τους δραστηριότητα μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, συμβάλλοντας και στην αναστήλωση του θεάτρου.







ΠΗΓΗ: odysseus.culture.gr
ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ ΣΤΟ: http://greece-foto.blogspot.com

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ........

'' Τα φημισμένα αρχοντικά ''

ΠΡΩΤΗ ΦΩΤΟ: Tο σπίτι του Νικολού Αργύρη στην περίφημη χαλκογραφία του Άγγλου αρχιτέκτονα Κόκερελλ (Charles Robert Cockerell, 1788-1863) που επισκέφτηκε τα Γιάννενα το 1813 και έμεινε στο φημισμένο αρχοντόσπιτο. Ο καλλιτέχνης αποδίδει έξοχα την ανατολίτικη ατμόσφαιρα και χλιδή που το χαρακτήριζε. Τα καλύτερα δωμάτια του σπιτιού ήταν οι ξενώνες, μεγάλοι και ψηλοί με χρωματικές ραβδώσεις στους τοίχους και κομψά στολίδια.
ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΩΤΟ: Το αρχοντικό του Αργύρη καταστράφηκε κατά την πυρκαγιά του 1820. Στη θέση του κτίστηκε ταπεινό κτίριο που σώζεται και σήμερα στην οδό Λόρδου Βύρωνος. Μαρμάρινη πλάκα υπενθυμίζει τη φιλοξενία του μεγάλου βάρδου στο προγενέστερο αρχοντικό.
ΤΡΙΤΗ ΦΩΤΟ: Το σπίτι του Πασά Καλού είναι ένα από τα πιο αξιόλογα δείγματα της παραδοσιακής γιαννιώτικης αρχιτεκτονικής και, ίσως, το μοναδικό καστρόσπιτο στην Ελλάδα. Και όμως σήμερα, βρίσκεται σε απελπιστική κατάσταση. Η εγκατάλειψή του είναι εμφανής, όπως μαρτυρεί και η φωτογραφία. Το υπερήφανο αρχοντικό με στωικότητα ανέχεται την ερήμωση, αφηγούμενο της δόξας του τη συναρπαστική του ιστορία.
ΤΕΤΑΡΤΗ ΦΩΤΟ: Το σπίτι του Πασά Καλού σε φωτογραφία του 1930, από το αρχείο του αείμνηστου φωτογράφου Απόστολου Βερτόδουλου. Τότε που το όμορφο αρχοντικό έσφυζε από ζωή, αν και ο χρόνος ήδη είχε αρχίσει να αφήνει τα σημάδια του. Το σαχνισί, ο εξώστης προς τη λίμνη και τα καφασωτά παράθυρα δίνουν ξεχωριστό χαρακτήρα στο αρχοντόσπιτο. Στην άλλη του πλευρά, που βρίσκεται μέσα στον οικισμό του Κάστρου, υπάρχει μεγάλος και κατάφυτος κήπος. Στην εποχή του Αλή η στάθμη της λίμνης έφτανε μέχρι το κατώφλι της τοξωτής πόρτας, από την οποία εισήλθε κρυφά ο Τεπελενλής, ως αυτόκλητος γαμπρός, για να κλέψει την όμορφη εγγονή του Πασά Καλού.
ΠΕΜΠΤΗ ΦΩΤΟ: Οι όψεις του αρχοντικού Πυρσινέλλα χαρακτηρίζονται από το εξέχον γείσωμα της στέγης με τις έντονες σκιές του, το οποίο σε συνδυασμό με τις προεξοχές του ορόφου θυμίζει τις όψεις των οικιών των Φαναριωτών της Κωνσταντινού-πολης που κτίστηκαν κατά τη βυζαντινή παράδοση.Οι κτιστοί αυτοί εξώστες από πολλούς εκλαμβάνονται ως τούρκικοι. Όμως, το γεγονός ότι ο τύρρανος της αρχαίας Αθήνας Ίππαρχος, λόγω της υπερβολικής χρήσης αυτών από τους αρχαίους Έλληνες, αναγκάστηκε να επιβάλει, το 520 π.Χ., βαριά φορολογία, πείθει για την ελληνικότητά τους.
ΕΚΤΗ ΦΩΤΟ: Η άλλη όψη του αρχοντικού του Πυρσινέλλα παρουσιάζει μια αυστηρή λιτότητα με την ανεπίχριστη τοιχοποιΐα, τα μικρά παράθυρα των χειμωνιάτικων δωματίων, τις ενδιάμεσες ξυλοδεσιές και τις πέτρινες καμινάδες.Ο αριστερά διακρινόμενος χαμηλός τοίχος ήταν στην αρχική μορφή του υψηλότατος και προσέθετε μυστηριακή ατμόσφαιρα στο επιβλητικό αρχοντικό. Το κτίριο χαρακτηρίστηκε ως ιστορικό αρχιτεκτονικό διατηρητέο μνημείο το 1953.
ΕΒΔΟΜΗ ΦΩΤΟ: Εβδομήντα χρόνια πίσω, στα 1926, μας γυρίζει η φωτογραφία του Αριστοτέλη Ζάχου. Τότε που τα αυτοκίνητα ήταν άγνωστα και οι δρόμοι των Ιωαννίνων πλημμυρισμένοι από κισσό και γιασεμιά. Η γέφυρα του σπιτιού ρίχνει τη σκιά της στον πλακόστρωτο δρόμο, ενώ το οικόσημο πάνω από την καστρόπορτα μας θυμίζει την ευγενική καταγωγή του κτήτορά της. Το αρχοντικό του Ιωαννίδη και σήμερα ακόμη -έστω κι αν δεν υπάρχει- αποτελεί σημείο αναφοράς στενά συνδεδεμένο με τις μνήμες των κατοίκων των Ιωαννίνων. Η γέφυρά του ήταν γνωστή ως... η ''γέφυρα των στεναγμών'', έκφραση που άρεσε ιδιαίτερα στους παλαιούς γιαννιώτες.
ΟΓΔΟΗ ΦΩΤΟ: Ορφανεμένη η πέτρινη αυλόπορτα του αρχοντικού του Ιωαννίδη στέκεται σιωπηλή για να θυμίζει μια μάχη που χάθηκε. Τη μάχη ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν. Με τη χρωματιστή "προστασία" του γυάλινου κτιρίου που την αναδεικνύει σε όλο της το μεγαλείο. Οι αυλόπορτες των αρχοντικών είχαν πάντοτε στέγη και ήταν μεγάλων διαστάσεων. Συνήθως στο υπέρθυρο σκαλίζονταν το έτος κατασκευής και, συχνά, το όνομα του ιδιοκτήτη.
ΕΝΑΤΗ ΦΩΤΟ: Η οδός Παύλου Μελά μπορεί και σήμερα να καυχιέται για τα ωραία σπίτια που διασώθηκαν.Άλλοτε είχε έντονα μεγαλοαστικό χαρακτήρα. Η φωτογραφία διηγείται με το δικό της τρόπο την ιστορία του αρχοντικού του Γεωργίου Νούλη, που φαίνεται ότι θα νικηθεί και αυτό από το χρόνο και την εγκατάλειψη.Tο αρχοντικό είναι τριώροφο. Στο ισόγειο, αριστερά ήταν τα δωμάτια του υπηρετικού προσωπικού, δεξιά τα κελάρια και προς την μεριά της αυλής η μεγάλη κουζίνα με τους κτιστούς φούρνους. Στον πρώτο όροφο ήταν η καλοκαιρινή τραπεζαρία, το καθιστικό και τα υπνοδωμάτια, ενώ στο δεύτερο η χειμωνιάτικη προσηλιακή τραπεζαρία και το μεγάλο σαλόνι με τη ζωγραφική διακόσμηση. Σήμερα διατηρούνται τα δύο, από τα τρία, περίτεχνα τζάκια της οικίας.
ΔΕΚΑΤΗ ΦΩΤΟ: Τα πέτρινα στηρίγματα του εξώστη και του ορόφου, που είναι από πελεκητή πέτρα, δείχνουν καλαισθησία και αγάπη για το ωραίο. Το σπίτι του Σταμάτα, το ισόγειο του οποίου δεν κατοικείται, είναι από τα διασημότερα παραδοσιακά κτίρια των Ιωαννίνων που διασώθηκαν και αναφέρεται σε όλα τα εγχειρίδια παραδοσιακής αρχιτεκτονικής. Όμως και αυτό το αρχοντικό φαίνεται ότι έχει ζοφερό μέλλον. Τα περισσότερα αρχοντόσπιτα των Ιωαννίνων έχουν υποστεί, κατά καιρούς, διάφορες επεμβάσεις των απογόνων των αρχικών κτητόρων, που είχαν ως αποτέλεσμα να αλλοιωθεί ο χαρακτήρας και η μορφή τους.


ΠΗΓΗ: http://cultureportalweb.uoi.gr

Φωτογραφίες από το Ολοκαύτωμα στα Ιωάννινα

πρωί του Σαββάτου της 25ης Μαρτίου του 1944 ενώ οι χριστιανοί γιαννιώτες είχαν μαζευτεί για να γιορτάσουν την γιορτή του Ευαγγελισμού στην Μητρόπολη, αντίθετα υπήρξαν μάρτυρες της σύλληψης περίπου 2।000 εβραίων που είχε ξεκινήσει στις 05.30 και που ανήκαν στην δισχιλιετή εβραϊκή κοινότητα των Ιωαννίνων. Μετά την αρχική μεταφορά στην Λάρισα κατέληξαν στο Άουσβιτς και σε μικρότερα στρατόπεδα εξόντωσης όπου 1850 από αυτούς εξοντώθηκαν, στο μεγαλύτερο τους μέρος λίγες ώρες μόνο μετά την άφιξη τους . Οι φωτογραφίες ελήφθησαν από τον Γερμανικό Στρατό και ανήκουν στο Bundesarchiv το οποίο τις έχει κάνει release υπό μια ειδική wikimedia άδεια – μπορείτε να τις κλικάρετε για να τις δείτε σε πλήρες μέγεθος.

















































































ΠΗΓΗ: http://abravanel.wordpress.com

ΑΛΛΗ ΟΨΗ....ΠΑΡΟΝ ΚΑΙ ΠΑΡΕΛΘΟΝ....

(ΚΑΝΤΕ ''ΚΛΙΚ'' ΣΤΙΣ ΦΩΤΟ ΓΙΑ ΜΕΓΕΘΥΝΣΗ)

ΦΩΤΟ 1 : ΑΕΡΟΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΚΑΣΤΡΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ
ΦΩΤΟ 2 : ΤΟ ΝΗΣΑΚΙ ΤΗΣ ΛΙΜΝΗΣ
ΦΩΤΟ 3 : ΑΠΟΨΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΑΠΟ Β.Δ. 19ος αιων. ΚΑΙ ΑΠΟΨΗ ΤΟΥ ΚΑΣΤΡΟΥ ΜΕ ΤΙΣ ΔΥΟ ΑΚΡΟΠΟΛΕΙΣ ΤΟΥ , ΠΙΘΑΝΟΝ ΑΠΟ ΤΑ ΛΙΘΑΡΙΤΣΙΑ
ΦΩΤΟ 4 : ΑΠΟΨΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΝΗΣΑΚΙ
ΦΩΤΟ 5 : ΑΠΟΨΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΟΥ ΑΛΗ ΠΑΣΑ ΣΤΟ ΚΑΣΤΡΟ
ΦΩΤΟ 6 : Η ΛΙΜΝΗ ΤΩΝ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ.ΤΟ ΝΗΣΑΚΙ ΚΑΙ ΣΤΟ ΒΑΘΟΣ Η ΠΟΛΗ


ΠΗΓΗ: http://www.greekscapes.gr

ΒΟΛΤΑ ΣΤΑ ΓΙΑΝΝΕΝΑ - 2

(ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΙΣ ΦΩΤΟ ΓΙΑ ΜΕΓΕΘΥΝΣΗ)

ΠΗΓΗ: http://www.hotelolymp.gr

1913: Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ

Η απελευθέρωση των Ιωαννίνων, το Φεβρουάριο του 1913, υπήρξε ένα σπουδαίο στρατιωτικό και πολιτικό γεγονός στην έκβαση του Βαλκανικού Πολέμου. Και δικαιολογημένα ανήγγειλε τη μεγάλη στρατιωτική νίκη ο πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος, προσερχόμενος στη Βουλή.

Ο πρόεδρος της Βουλής Κωνσταντίνος Ζαβιτσιάνος, το απόγευμα της 21^ης Φεβρουαρίου 1913, έδωσε το λόγο αμέσως μόλις κήρυξε την έναρξη της συνεδρίασης, στον πρωθυπουργό και υπουργό των Στρατιωτικών Ελευθέριο Βενιζέλο, που είχε προσέλθει περιχαρής.

Και εκείνος, εν μέσω θυελλωδών χειροκροτημάτων, ανήλθε στο βήμα και ανακοίνωσε το τηλεγράφημα του αρχιστρατήγου και διαδόχου Κωνσταντίνου, που είχε σταλεί από το στρατηγείο του στο Χάνι του Εμίν Αγά. «Την τρίτην πρωινήν, ήρξατο γενική επίθεσις κατά του φρουρίου Ιωαννίνων».

*Ο Εσάτ Πασάς, που παρέδωσε τα Ιωάννινα στον Κωνσταντίνο

Στη συνέχεια διάβασε τις αναλυτικές αναφορές για την επίθεση και τα επόμενα τηλεγραφήματα, σύμφωνα με τα οποία, στις 8 το πρωί ο στρατιωτικός διοικητής των Ιωαννίνων Εσάτ Πασάς επιθυμούσε να παραδώσει τα Ιωάννινα. Έστειλε μάλιστα αντιπροσωπεία να διαπραγματευθεί τα της παραδόσεως.

Και ενώ η αίθουσα σείονταν από τα χειροκροτήματα, ο Βενιζέλος, διάβασε το τηλεγράφημα του υπαρχηγού του Επιτελείου, σύμφωνα με το οποίο «τρεις ίλαι ιππικού υπό την διοίκησιν του υποστρατήγου Σούτσου, εισήλθον εις τα Ιωάννινα μετά της χωροφυλακής».

Αμέσως μετά μίλησαν οι Κυριακούλης Μαυρομιχάλης, Γεώργιος Θεοτόκης, Δημήτριος Ράλλης, Δημήτριος Γούναρης και άλλοι.

Προς το τέλος της συνεδρίασης, ελήφθη από το Χάνι του Εμίν Αγά και άλλο τηλεγράφημα, που γνωστοποιούσε την υπογραφή του πρωτοκόλλου της παραδόσεως. Το φρούριο των Ιωαννίνων- έλεγε το τηλεγράφημα- παραδίδεται στον Ελληνικό Στρατό. Οι στρατιώτες και οι αξιωματικοί, παραδίδονταν ως αιχμάλωτοι πολέμου, μαζί με όλο το υλικό τους, τις σημαίες και τα άλογά τους.

Η απελευθέρωση των Ιωαννίνων, χαιρετίσθηκε με ενθουσιασμό και από τον Τύπο. Ο ποιητής Χρήστος Χρηστοβασίλης δημοσίευσε ποίημα, ειδικά για την περίσταση, αναφέροντας μεταξύ άλλων:

Δεν ήρθε πρώιμα η άνοιξη κι ουδέ το καλοκαίρι

Χαιρόμαστε, χορεύουμε και ψιλοτραγουδούμε,

Γιατί ελευτερωθήκανε, Αϊτέ, τα Γιάννινα μας.

Ο Γεώργιος Σουρής έγραψε στο "Ρωμηό" ανάλογο ποίημα.

Τα πήραμε τα Γιάννινα

Μάτια πολλά το λένε,

όπου γελούν και κλαίνε.

Το λεν πουλιά των Γρεβενών

κι αηδόνια του Μετσόβου…

Η συνεδρίαση ελύθη για να παραστούν οι βουλευτές, στην Δοξολογία που ετελείτο στη Μητρόπολη Αθηνών.

Η απελευθέρωση των Ιωαννίνων έγινε μετά από πολυήμερη σκληρή πολιορκία των οχυρωμένων θέσεων της ευρύτερης περιοχής, κάτω σκληρές καιρικές συνθήκες. Η γενική επίθεση κατά της οχυρωμένης τοποθεσίας του Μπιζανίου, άρχισε το πρωί της 20^ης Φεβρουαρίου 1913. Οι μαχητές του 1^ου Συντάγματος Ευζώνων διακρίθηκαν για τις τολμηρές διεισδύσεις τους. Οι άλλες ελληνικές δυνάμεις με διάφορα στρατηγικά τεχνάσματα, κατόρθωσαν να παραπλανήσουν τους Τούρκους. Το πυροβολικό έβαλε ασταμάτητα.

Στις 11 το βράδυ ο διοικητής των Ιωαννίνων Εσάτ Πασάς αναγκάσθηκε να στείλει απεσταλμένους για παράδοση της πόλης. Η συμφωνία επιτεύχθηκε και η παράδοση της πόλης ορίσθηκε για τις 8 το πρωί της 21^ης Φεβρουαρίου. Υπεγράφη και σχετικό πρωτόκολλο παράδοσης. Το υπέγραφε ο διοικητής της οχυρωμένης τοποθεσίας Τούρκος αντισυνταγματάρχης Βεχήπ Μπέης και οι Έλληνες λοχαγοί Ιωάννης Μεταξάς και Ξενοφών Στρατηγός.

Ο αρχιστράτηγος και Διάδοχος Κωνσταντίνος εισήλθε στην πόλη στις 22 Φεβρουαρίου και μαζί με το Στράτευμα έγιναν δεκτοί από τους κατοίκους με ενθουσιώδεις εκδηλώσεις. Επακολούθησε δοξολογία στη Μητρόπολη.

Η Ήπειρος ολόκληρη ζούσε μεγάλες στιγμές.

*Τούρκοι αιχμάλωτοι στα Ιωάννινα

*Το ποίημα του Χριστοβασίλη πρωτοσέλιδο στην "Ακρόπολη"

*Η πρώτη σελίδα του "Νουμά"

*O Ελεθέριος Βενιζέλος

*Ο Κωνσταντίνος

*H απελευθέρωση των Ιωαννίνων στο διεθνή Τύπο

*H δοξολογία στη Μητρόπολη των Ιωαννίνων

*H είσοδος του Ελληνικού Στρατού στα Ιωάννινα

*Τα Ιωάννινα σε παλιά καρτ ποστάλ

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης
ΠΡΩΤΗ ΦΩΤΟ : *Μάχες στο Μπιζάνι
ΠΗΓΗ:http://sitalkisking.blogspot.com